مدح و ولادت امام جواد ( محمد تقی) علیه‌السلام
شاعر : رضا دین پرور
نوع شعر : مدح و ولادت
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
قالب شعر : مربع ترکیب
جلـوه‌ها بسـیار اما دل یکی، دلـبر یکی بین این میخانه‌ها، باده یکی ساغر یکی
ریشه‌های ما یکی، مصدر یکی، محشر یکی تا ابد حیدر یکی، کوثر یکی، مادر یکی
چارده تا جلوه دیدیم از خدا، مطلب یکی‌ست
سجده کن چون حضرت معشوق ما امشب یکی‌ست
وا شده امشب به سمت آسمان‌ها پنجـره می‌شود گفت از نگاه یار، صدها خاطره
می‌رسد گـاهی از آنجا که نبـاید تـذکـره من گدای این درم، من کار دارم با گره
از گره‌هایی که کورند عشق پیدا می‌شود
خوش بحال ما رضا این بار بابا می‌شود
عشق را وقتی خدا در بین عالم باب کرد ابـروی دلـدار ما را قـبلـۀ محـراب کرد
تا رضا را دیدن این گل‌پسر بی‌تاب کرد خنده‌ای کرد و دل بابای خود را آب کرد
او که عشقش بوده از حالا به زهرا آمده
آن یـکـی یـکــدانـۀ آغــوش بــابـا آمــده
جان فدای آنکسی که مست و حیرانش شده هرچه حور است و ملک گهواره جنبانش شده
بارها خـورشید، محو نـور ایمانش شده عـالـمی دلـبـستـۀ ذکر رضا جـانش شده
خوب شد اصلاً کسی امشب جوابم را نداد
چون عریضه می‌برم مشهد دم باب الجواد
اینکه می‌گویند دستش سفرۀ جود خداست آیـنـه قـدّی سلـطـان سـریـر ارتـضاست
عاشقش کعبه است، ذاتاً قبله و روح دعاست کاظمینش چون خراسان، چون نجف، چون کربلاست
ابتدای حاجت است و انتهای حاجت است
سائل و مسکین کنار سفره او راحت است
|